Poznajcie bliżej Teresę Kołodziej, Kobietę na Medal powiatu lublinieckiego, prezes UTW w Koszęcinie

Skąd dowiedziała się Pani o nominacji do plebiscytu?

Nominacja do plebiscytu absolutnie mnie zaskoczyła. Dowiedziałam się o niej, przeglądając Lubliniecki Dziennik Zachodni z ogłoszeniem tego konkursu. Przyznam, że gdybym została uprzedzona wcześniej, nie zgodziłabym się na udział, ponieważ uważam, że Kobiet na Medal dużo bardziej zasłużonych ode mnie, nie tylko w całym powiecie, ale w samym Koszęcinie i naszym UTW jest bardzo wiele i często są one anonimowe, wręcz niedocenione. Nominację potraktowałam jako dowód uznania nie dla mnie osobiście, ale dla działalności naszego uniwersytetu i jego promocję i tak traktuję wynik końcowy.

Gdyby to od Pani zależało, która z kandydatek wygrałaby plebiscyt?
Uważam, ze każda z pań zasłużyła na uznanie i cieszy się wyjątkowym prestiżem w swoim środowisku. Gratuluję szczególnie pani Sylwii Strzodzie - najmłodszej pani sołtys w powiecie. Dobrze, że są wśród nas młodzi ludzie, którym chce się pracować dla dobra wspólnego. To napawa optymizmem na przyszłość, szczególnie nas seniorów.

Jest Pani prezesem UTW, ale zapewne zaczęło się od "studiowania"?
No, niezupełnie. Właściwie zaczęło się od marzenia… Wiedziałam o Uniwersytetach Senioralnych działających w dużych miastach przy uczelniach wyższych, ale mieszkając w Koszęcinie miałam niewielkie możliwości i szanse, by do nich dołączyć. Powstał też UTW w Lublińcu, a więc zrodziła się myśl, że może i u nas… Znalazłam się w grupie inicjatywnej wraz z paniami Cierpką i Jaroń, a potem dołączyli do nas inni młodzi duchem zapaleńcy. Życzliwą, fachową radą służyli nam wtedy prezesi lublinieckiego UTW. Zdobyliśmy dla naszej idei poparcie wójta gminy Grzegorza Ziai i dyrektorki Domu Kultury - Renaty Pyrek, a także sympatię całego środowiska i w ten sposób udało się w naszej niewielkiej gminie otworzyć podwoje uniwersytetu dla seniorów. Muszę podkreślić, że wielu z nich oprócz biernego korzystania z proponowanych zajęć wyróżnia się szczególną aktywnością i zaangażowaniem, za co tą drogą im serdecznie dziękuję. Uważam, że ten tytułowy medal należy się im wszystkim i ubolewam, że ze względu na ograniczoność miejsca nie mogę wymienić ich z nazwiska. Nasz uniwersytet to grupa wspaniałych ludzi, którzy bezinteresownie, bo wszyscy jesteśmy wolontariuszami, pracującymi na rzecz innych. A to chyba nie jest typowe dla obecnych czasów, prawda?

UTW to cenna i wspaniała alternatywa dla seniorów. Czym się Państwo dokładnie zajmujecie?
Staramy się w planowaniu naszych zajęć uwzględniać życzenia, oczekiwania i potrzeby naszych słuchaczy, proponujemy im więc wiele różnorodnych zajęć. Organizujemy spotkania z ciekawymi ludźmi, wykłady i prelekcje z różnych dziedzin wiedzy, naukę języka angielskiego i niemieckiego, kurs obsługi komputera, zajęcia artystyczne: malarstwo i rękodzieło, a także w ramach profilaktyki zdrowotnej - gimnastykę w sali i w basenie. Kilka razy w roku wyjeżdżamy do teatru, opery, muzeum i innych placówek kulturalnych. Korzystamy także z ciekawej oferty artystycznej ZPiT "Śląsk". Organizujemy wiele wycieczek i wyjazdów edukacyjnych, podczas których poznajemy interesujące miejsca i zabytki naszego kraju i okolicy, zwiedziliśmy też Berlin i Poczdam, Drezno i Miśnię, Pragę i Lwów, a jeszcze wiele, mam nadzieję, przed nami. Zainteresowania i indywidualne uzdolnienia Słuchacze UTW mogą rozwijać w działających kołach: Żywego Słowa, Podróży i Turystyki Rowerowej, Spotkań z Dobrą Książką i Nowościami Wydawniczymi oraz Miłośników Filmu. Informacje na temat naszych zajęć można znaleźć na stronie internetowej Gminy Koszęcin w zakładce UTW.

Co zrobić, żeby do Was dołączyć?
Sprawa jest prosta, wystarczy tylko chcieć. Przed rozpoczęciem każdego semestru prowadzimy zapisy na poszczególne zajęcia. Nie stawiamy granicy wieku: mamy uczestniczkę nastoletnią, a także studenta, który skończył 90 lat i nadal aktywnie uczestniczy we wszystkich wykładach. Każdy może znaleźć dla siebie coś interesującego, a wiadomo, że rozwijanie pasji i poznawanie nowych rzeczy czyni nasze życie ciekawszym i wnosi radość, która szczególnie jest potrzebna w jesieni życia. Wielu z nas dopiero w tym wieku ma możliwość wykorzystania czasu dla siebie i spełnienia dawnych planów i marzeń, "bo choć lata mijają, marzeń nam nie zabierają", jak głosi nasza studencka piosenka. Korzystając ze sposobności, dziękuję wszystkim moim przyjaciołom i sympatykom za drogocenne głosy (w sensie dosłownym i przenośnym), które przyczyniły się do tytułowego medalu dla działalności naszego UTW, a dla mnie osobiście były wyrazem sympatii i potwierdzenia słuszności i celowości mojego działania.