Miejski Dom Kultury w Lublińcu świętuje w tym roku jubileusz 50-lecia. Poznajcie jego historię

Wszystko zaczęło się w 1963 r. To właśnie wtedy mocą uchwały Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Lublińcu, z inicjatywy Komitetu Budowy Powiatowego Domu Ludowego, został utworzony Powiatowy Dom Kultury w Lublińcu.

Z dniem l stycznia 1973 r. utworzono Międzyorganizacyjny Powiatowy Dom Kultury. W 1975 r. ośrodek zmienił nazwę na Miejski Dom Kultury, pod którą funkcjonuje do dziś. Status samorządowej instytucji kultury posiada od 1992 r.

Instytucja o 50-letniej tradycji zmieniała się i dopasowywała swą działalność do aktualnych potrzeb lublinieckiego środowiska. Stała się miejscem szerzenia różnie pojętej kultury, a także miejscem spotkań, wypoczynku i rozrywki, stwarzając jednocześnie swoim bywalcom możliwość prezentacji talentów i umiejętności.

Konglomerat twórczy
Na przestrzeni lat w instytucji działały liczne zespoły muzyczne i wokalne. Można wśród nich wymienić kilka grup, takich jak: Waganci, Non Lingued, Inkorpore, Wszyscy razem, Kolekcja, Poszedłem na dziób, Cassius, Kalambur, Kredyt, Curseds, The Foreground Darling, Wiolinki, Akord, Standard, czy AKA.

Kolejno dyrektorami i kierownikami Miejskiego Domu Kultury byli: Jan Drapalski, Helena Mielczarek, Jan Kazimierczyk, Leon Kozok, Helena Migurska, Maria Stryczak, Małgorzata Janas, Dariusz Myrcik, Przemysław Polaczek, Joanna Szafraniec, Agata Woźniak-Rybka.

W latach 1963-1992 w siedzibie Powiatowego Domu Kultury, a później Miejskiego Domu Kultury działała Miejska Biblioteka Publiczna im. J. Lompy. W 1965 r. w Domu Kultury uruchomione zostało działające aktywnie do dnia dzisiejszego Kino "Karolinka" z nowoczesną salą na ponad 400 osób.

Walka z żywiołem
W 1967 r. powołano Dyskusyjny Klub Filmowy "Klaps" zrzeszający miłośników sztuki filmowej, mający na celu pogłębianie wiedzy członków klubu na temat tej sztuki oraz jej popularyzację.

W obchodach 10-lecia i 20-lecia lublinieckiego DKF-u brał udział Andrzej Bątkiewicz - znany krytyk filmowy, dziennikarz prasowy i radiowy, literat, publicysta, były redaktor naczelny tygodnika "Ekran", autor cykli programów o kinie w TYP Katowice i TV Polonia l, jeden z największych pasjonatów X Muzy.

W kwietniu 1981 r. na dwa tygodnie przed oddaniem do użytku wyremontowanej sali widowiskowej w budynku MDK wybuchł pożar. W wyniku pożaru zniszczeniu uległ dach, woda zniszczyła pomieszczenia i konieczny był kapitalny remont. W styczniu 1983 r. usunięto skutki walki z żywiołem i działalność ośrodka ruszyła na nowo.

Na początku lat 90-tych w Miejskim Domu Kultury zaczęła działać ciesząca się ogromnym powodzeniem wypożyczalnia kaset video. W drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych w miejscu wypożyczalni powstała Kawiarnia "Magnolia", która istniała w MDK do remontu ośrodka w 2007 r.

Ku lepszemu
W przeciągu swojej półwiecznej historii Miejski Dom Kultury realizował misję upowszechniania kultury i sztuki poprzez różnorodne formy aktywności. Organizowano koncerty muzyczne, recitale poetyckie, spektakle teatralne i wszelkiego rodzaju imprezy plastyczne, muzyczne i teatralne dla dzieci, młodzieży i dorosłych.

W czerwcu 2005 r. MDK przystąpił do zainicjowanego przez miesięcznik "Cinema" projektu "Cinema OFF", mającego na celu prezentacje i promocje kina niezależnego. W ramach projektu co miesiąc w ośrodku odbywa się seans, na którym za pomocą wideoprojektora wyświetlane były interesujące filmy, odbywały się spotkania z twórcami tego nurtu kina.

W lutym 2007 r. rozpoczął się długo oczekiwany przez mieszkańców remont siedziby Miejskiego Domu Kultury. Zakres robót obejmował dobudowę nowego przedsionka połączoną z rozbudową holu o galerię i szatnię od strony wejścia głównego, modernizację sali widowiskowo-kinowej, przebudowę tarasu oraz termomodernizację budynku. Uroczyste otwarcie MDK po remoncie odbyło się 11 stycznia 2008 r. podczas "Koncertu Noworocznego".

Od 12 września 2008 r. w lublinieckim MDK działa kawiarnia "Galeria pod Glinianym Aniołem", której inicjatorkami były Anna Bałdyga, Anna Konig oraz Anna Jonczyk-Drzymała. Powstała ona z myślą o artystach, którzy obdarowani talentem, nie mają możliwości zaprezentowania swych prac.